Veelbewogen 2 weken
Blijf op de hoogte en volg Sara
14 Februari 2014 | Nederland, Hoogezand
Alweer bijna 2 weken verder en er is alweer van alles gebeurd.
Op maandag had ik mijn eerste werkdag, vroeg opstaan (07:30), ontbijten en richting Elundini, de school waar ik zou gaan werken. Daar aangekomen kwamen veel kinderen meteen naar het hek rennen: Teacher, teacher, teacher! De kids vinden het echt geweldig dat wij komen, heel bijzonder om te zien. Binnen no-time hingen ze allemaal aan me, en baande ik mijn weg moeizaam door de kinderen naar de klas waar ik zou gaan helpen. De klas was een container (ja inderdaad, denk aan de zee-container), geen stoelen, dus de kinderen zaten op de grond. We proberen ze Engels te leren, leren tellen, de dagen van de week, de maanden van het jaar en lichaamsdelen leren benoemen. Het lesmateriaal is heel beperkt, maar met handen en voeten kom je gelukkig ook een eind.
Het is heel triest om te zien hoe weinig ze hebben, dat kinderen op de grond moeten zitten, dat bijna al het speelgoed dat er is kapot is, en dat de rolstoelen voor de gehandicapte kinderen in Nederland bij het grof vuil zouden staan.
De klas waar ik de eerste week hielp was een 'normale' klas, geen gehandicapten, maar wel veel lastige kinderen. Het is hard werken, maar ook heel leuk en dankbaar werk. Op dinsdag, woensdag en donderdag gaan we na tot 2 uur bij Elundini gewerkt te hebben naar Boost.Daar is het een stuk luxer, de kinderen werken op computers afgewisseld met papier, waar ik ze help met rekenen en schrijven.
Ontzettend veel zin gehad in het weekend,maar helaas ziek geweest en weinig gedaan. Op zaterdag nog wel een sunset sailcruise gedaan, heel erg gaaf maar daarna wel een stuk zieker. Gelukkig was ik maandag weer beter zodat ik weer kon werken.
De tweede week ben ik naar een andere klas gegaan met ongeveer 20 gehandicapte kinderen met variërende leeftijden van 5-21. Voor deze klas hebben we een container van ongeveer 16m2 en 1 lerares. Gelukkig zijn wij met 2 vrijwilligers in de klas zodat we de kinderen ook individuele aandacht kunnen geven, want dat hebben ze echt nodig.
Afgelopen woensdag bereikte mij het nieuws dat mijn Oma is overleden, gelukkig had ik voordat ik wegging goed afscheid kunnen nemen, maar het blijft iets heel naars. Besloten om naar Nederland te komen voor de begrafenis, donderdagmiddag geboekt en gisterennacht ben ik naar Nederland gevlogen. Heel raar om na 2 weken al weer terug te zijn, maar wel fijn om nu lekker bij mijn ouders te zijn. Donderdag ochtend vlieg ik weer terug naar Cape Town om mijn werk daar te hervatten.
Omdat ik mijn backpack in Cape Town heb laten liggen (hier heb ik immers niks aan mijn zomerkleren), heb ik ruimte om dingen mee naar Afrika te nemen. Daarom zou ik willen vragen of jullie thuis kunnen nagaan of je niet nog wat speelgoed (dat kan vanalles zijn) hebt liggen, wat ik mee kan nemen. Het is natuurlijk heel kort-dag en binnen een week vlieg ik weer, maar mocht je nog dingen hebben, laat het me graag weten, dan kunnen we kijken of ik het mee kan nemen!
Op maandag had ik mijn eerste werkdag, vroeg opstaan (07:30), ontbijten en richting Elundini, de school waar ik zou gaan werken. Daar aangekomen kwamen veel kinderen meteen naar het hek rennen: Teacher, teacher, teacher! De kids vinden het echt geweldig dat wij komen, heel bijzonder om te zien. Binnen no-time hingen ze allemaal aan me, en baande ik mijn weg moeizaam door de kinderen naar de klas waar ik zou gaan helpen. De klas was een container (ja inderdaad, denk aan de zee-container), geen stoelen, dus de kinderen zaten op de grond. We proberen ze Engels te leren, leren tellen, de dagen van de week, de maanden van het jaar en lichaamsdelen leren benoemen. Het lesmateriaal is heel beperkt, maar met handen en voeten kom je gelukkig ook een eind.
Het is heel triest om te zien hoe weinig ze hebben, dat kinderen op de grond moeten zitten, dat bijna al het speelgoed dat er is kapot is, en dat de rolstoelen voor de gehandicapte kinderen in Nederland bij het grof vuil zouden staan.
De klas waar ik de eerste week hielp was een 'normale' klas, geen gehandicapten, maar wel veel lastige kinderen. Het is hard werken, maar ook heel leuk en dankbaar werk. Op dinsdag, woensdag en donderdag gaan we na tot 2 uur bij Elundini gewerkt te hebben naar Boost.Daar is het een stuk luxer, de kinderen werken op computers afgewisseld met papier, waar ik ze help met rekenen en schrijven.
Ontzettend veel zin gehad in het weekend,maar helaas ziek geweest en weinig gedaan. Op zaterdag nog wel een sunset sailcruise gedaan, heel erg gaaf maar daarna wel een stuk zieker. Gelukkig was ik maandag weer beter zodat ik weer kon werken.
De tweede week ben ik naar een andere klas gegaan met ongeveer 20 gehandicapte kinderen met variërende leeftijden van 5-21. Voor deze klas hebben we een container van ongeveer 16m2 en 1 lerares. Gelukkig zijn wij met 2 vrijwilligers in de klas zodat we de kinderen ook individuele aandacht kunnen geven, want dat hebben ze echt nodig.
Afgelopen woensdag bereikte mij het nieuws dat mijn Oma is overleden, gelukkig had ik voordat ik wegging goed afscheid kunnen nemen, maar het blijft iets heel naars. Besloten om naar Nederland te komen voor de begrafenis, donderdagmiddag geboekt en gisterennacht ben ik naar Nederland gevlogen. Heel raar om na 2 weken al weer terug te zijn, maar wel fijn om nu lekker bij mijn ouders te zijn. Donderdag ochtend vlieg ik weer terug naar Cape Town om mijn werk daar te hervatten.
Omdat ik mijn backpack in Cape Town heb laten liggen (hier heb ik immers niks aan mijn zomerkleren), heb ik ruimte om dingen mee naar Afrika te nemen. Daarom zou ik willen vragen of jullie thuis kunnen nagaan of je niet nog wat speelgoed (dat kan vanalles zijn) hebt liggen, wat ik mee kan nemen. Het is natuurlijk heel kort-dag en binnen een week vlieg ik weer, maar mocht je nog dingen hebben, laat het me graag weten, dan kunnen we kijken of ik het mee kan nemen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
